ناامید کردن ورزشکاران مدال‌آور و افتخار‌آفرین از حضور در ایران و تلاش برای موفقیت ورزش کشور، به‌ویژه ورزشکاران بانو یکی از اهداف دشمنان قسم‌خورده ایران است. هدفی که با برخی شیطنت‌های داخلی زیر سایه بی‌توجهی و سستی مسئولان بلندپایه ورزش خیلی نامحسوس دنبال می‌شود و آقایان فقط نظاره می‌کنند. ماجرای اعزام نشدن فصیحی به مسابقات جهانی می‌تواند تکه‌ای از این پازل شوم باشد، پازلی که جلوی چشم آقایان وزارت‌نشین و کمیته ملی المپیک‌نشین تکمیل می‌شود و آن‌ها اصلاً حواس‌شان نیست!
کسب مدال طلا در هر رویداد ورزشی باعث ایجاد شور و شعف در جامعه می‌شود. حالا هر چقدر این رویداد بزرگ‌تر و تأثیرگذارتر باشد، آن مدال طلا هم ارزش بیشتری پیدا می‌کند. از سوی دیگر تصور کنید این مدال طلا برای کشور ما توسط یک بانوی ورزشکار به دست آید که در این صورت شرایط کاملاً متفاوت خواهد بود، چراکه همه خوب می‌دانیم کسب چنین موفقیت‌هایی از سوی بانوان ورزشکار ایران در میادین بین‌المللی پاسخ محکم و دندان‌شکنی به تمام معاندانی است که سال‌هاست تلاش می‌کنند با ابزار‌های تبلیغاتی خود اینگونه به جهان وانمود کنند که بانوان در ایران محدود و محصور هستند. در چنین شرایطی رسیدگی و توجه به بانوان ورزشکار امری کاملاً مشخص است. اینکه بانوان ورزشکار و افتخار‌آفرین ایران باید بدون کوچک‌ترین دغدغه‌ای مراحل آماده‌سازی و بازی‌های تدارکاتی خود را طی کنند تا بتوانند با خیال راحت در مسابقات جهانی و المپیک شرکت کنند و دست پر به کشور برگردند. این بدیهی‌ترین کاری است که مسئولان ورزش کشور و فدراسیون‌های ورزشی می‌توانند و باید برای ورزشکاران مدال‌آور ایران از جمله بانوان ورزشکار انجام دهند، اما....
اما آنچه دیده می‌شود متأسفانه چیزی جز تمام این حرف‌هاست. فرزانه فصیحی، بانوی دونده کشورمان که تاکنون افتخارات زیادی را برای ایران کسب کرده، یکی از همین ورزشکاران است که این روز‌ها با تمام وجود برای کسب سهمیه المپیک پاریس تلاش می‌کند و می‌تواند در این میدان بزرگ برای ایران افتخار‌آفرینی کند، اما وقتی با کم‌کاری فدراسیون از حضور در مسابقات جهانی جا می‌ماند، چه چیزی می‌توان گفت. هرچند که مسئولان مربوطه در فدراسیون بنا به گفته سرپرست فدراسیون به دلیل کم‌کاری و اهمال در این کار برکنار شده‌اند، اما چیزی تغییر نکرده، چون بانوی دونده ایران فرصت حضور در مسابقات جهانی را از دست داده و این مسئله بدون تردید ضربه بزرگ و جبران‌ناپذیری محسوب می‌شود. حق با بانوی ورزشکار کشورمان است که در واکنش به این اهمال‌کاری عنوان کند: «این اولین بار نیست و آخرین بار هم نخواهد بود.»
سال‌هاست که ورزش ایران با اهمال‌کاری مسئولان ریز و درشت بر همین ریل حرکت می‌کند. فرصت‌سوزی و ستاره‌سوزی عادت ورزش ایران شده است. آنچه امروز در خصوص فرزانه فصیحی اتفاق افتاده در سال‌های قبل در مورد سایر ورزشکاران رخ داده بود و به قول بانوی دونده کشورمان در آینده هم برای دیگران رخ خواهد داد. فقط در این میان باید از وزارت ورزش سؤال کرد که چگونه در مقابل این اهمال‌کاری بزرگ سکوت اختیار کرده و هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد. اینکه یک قهرمان کشور با وجود دعوت رسمی به مسابقات جهانی به راحتی فرصت حضور در این رویداد بزرگ را از دست می‌دهد باید واکنش وزارت ورزش را در پی داشته باشد که البته تاکنون نداشته و بعید هم هست که داشته باشد.
